یکی از مهمترین اهداف علوم اجتماعی شناخت موضوعات مربوط به خانواده و جامعه ، اعم از ارتباطات، مسائل، نیازها، مطالبات، احساسات و ادراکات و ترجیحات اجتماعی به منظور نیل به یک جامعه  برابر، عادلانه و رو به توسعه و پیشرفت است که در آن همه اقشار و طبقات اجتماعی در کنار هم زندگی خوب و مسالمت آمیز  داشته باشند. از این پنداشت می‌توان درک کرد که حوزه رفاه اجتماعی، دارای چه اهداف و چه کارکردهای می باشد. رفاه اجتماعی به صورت اخص  در چارچوب  مطالعات علوم اجتماعی قرار دارد و با تعبیه و تدوین سیاست­‌های اجتماعی بهنگام، گروه‌های هدف را شناسایی و درصدد رفع نیازهای اولیه (رفاه عینی/ مانند معیشت، مسکن و…) و ثانویه (رفاه ذهنی/ مانند، امید، نشاط و رضایت اجتماعی)  آنها است. از این­رو، می­توان گفت که هدف اصلی رفاه اجتماعی ارائه خدمات اجتماعی به گروههای مختلف به منظور نیل به یک وضعیت ایمن  است که در لوای آن با کنار زدن مخاطرات و عدم ­قطعیت­‌های مادی و معنوی به یک امنیت هستی‌­شناختی (آرامش و آسایش) برسند.

با توجه به هدف فوق، انجمن علمی رفاه اجتماعی ایران در سال 1389 شکل گرفت که مرکز فعالیت آن در تهران و دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی می­باشد. این انجمن «غیرانتفاعی» و متشکل از مجمع عمومی، هیئت مدیره، بازرس، گروههای علمی- تخصصی و واحدهای اجرایی است که از میان اشخاص حقیقی و حقوقی عضو فعال (عضویت پیوسته، عضویت وابسته، عضویت دانشجویی، عضویت افتخاری و عضویت سازمانی) می‌پذیرد.

اطلاعات بیشتر را اینجا بخوانید.